انتخاب‌هاي تكراري، جلوه گاه ايستايي در آموزش و پرورش
عبدالجليل كريم پور
در هر دوره كه دولت جديد پا به عرصه وجود مي‌گذارد، معلمان، منتظر و اميدوار مي‌شوند كه اين بار توسط رئيس دولت، گزينه‌اي قابل دفاع براي احقاق حقوق آن‌ها معرفي مي‌شود كه هم توجهي خاص و قابل ملاحظه به مسائل آموزشي دارد و هم مي‌تواند مشكلات اقتصادي اين نهاد را به حداقل برساند، اما هر بار كمتر متاسفانه به هدف مورد
نظر مي‌رسند!
آموزش و پرورش، نهادي درجه چندم به حساب مي‌آيد كه كمتر دغدغه خاص‌گرايي در آن وجود دارد، بنابراين هر زمان پس از اين كه گزينه مورد نظر راي اعتماد مي‌گيرد، پس از چندي دوباره همان رويه قديم بر وضعيت اين نهاد حاكم مي‌شود. اين يعني آموزش هنوز در اولويت بالايي قرار ندارد و هر كسي كه مي‌آيد، چندي مي‌ماند و دوباره با دنيابي حرف و حديث و انتقاد، جايگاه را براي ديگري خالي مي‌كند. دولت‌ها زماني كه تصميم به انتخاب گزينه براي نهاد آموزشي دارند، آن قدر درگير همان مجموعه كوچك مي‌شوند كه فراموش مي‌كنند، خارج از آن هم مي‌شود به گزينه‌هاي بهتر رسيد. با اين اوصاف انگار ديگر اميدي به بهبودي اين وضعيت نيست و اين انتخاب‌ها به هيچ عنوان سازگاري با شعارهاي ايام
انتخابات ندارد.
اين كه وزير به تنهايي نمي‌تواند كاري از پيش ببرد اگرچه سخني منطقي به حساب مي‌آيد اما بايد پذيرفت كه نگاه نو و جسورانه در يك نهاد مي‌تواند منجر به تغييرات قابل ملاحظه‌اي گردد. البته اين اتفاق نيز زماني اثربخش خواهد بود كه در هر كدام از آن تغييرات انديشه‌اي نو نهفته باشد. اين عامل باعث مي‌شود تا ديگر درگير تكراري خاص با ايستايي مرتبط با آن نباشيم.
با تامل در انتخاب‌هاي تكراري، اين سوال در ذهن متبادر مي‌شود كه چرا نهادهاي آموزشي در اولويت توجه دولت‌ها نيستند؟ چرا دغدغه‌هاي اين مجموعه ي بزرگ، فرادستان را به خود نمي‌آورد كه نگاهي نو به آن داشته باشند ؟
از ديد نگارنده، انتخاب‌هاي تكراري (از منظر روش كار) ديگر زخم بزرگ اين نهاد را حتي رفو هم نمي‌تواند بكند چه برسد به آن كه در صدد مداوا برآيد!
من نمي‌دانم كه آيا گزينه موردنظر رئيس جمهور راي اعتماد مي‌آورد يا نه؟ اما اين را مي‌دانم كه اتفاق خاصي در آموزش و پرورش نخواهد افتاد و چشم‌ها همچنان خسته از انتظار، به گزينه‌هايي اين چنيني نيز ديگر دل نخواهد بست و همين تكرارها به دل زدگي دامن خواهد زد.