تابناك/ متن پيش رو در تابناك منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست

«از نمايندگان متوقع است كه مراعات آداب اسلامي در محاورات بشود؛ و انگيزه آن يافتن حق و راه حل باشد و اين امور در محيط دوستي و صفا چون بحث هاي علمي در محيط مدارس فقاهتي كه مقصود، يافتن واقعيت نه تحميل عقيده است، آقايان را بهتر و آسان تر به حقيقت مي رساند.» اين بخشي از توصيه هايي است كه بنيانگذار فقيد جمهوري اسلامي خطاب به مجلس و نمايندگان آن داشته است.

 اهميت مجلس شوراي اسلامي در نگاه امام خميني(ره) را مي توان از لابه لاي بياناتشان دريافت. جايگاه ويژه اي كه مجلس شوراي اسلامي به عنوان «عصاره فضائل يك ملت» از آن برخوردار است و نقش مهم اين نهاد در انعكاس خواست ها و مطالبات مردم موجب شده تا بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران در سخنان و سفارشاتشان به صورت مكرر بر اين جايگاه پاي فشارند. تا جايي كه در ديداري با نمايندگان دوره اول مجلس شوراي اسلامي، نمايندگان مردم در خانه ملت را «عصاره فضائل ملت» مي خوانند.

اختلاف در مجلس در عين دوستي مطلوب است
ايشان همچنين درباره لزوم دوستي و برادري در عين اختلاف سليقه مي گويند: «اگر در يك ملتي اختلاف سليقه نباشد، اين ناقص است. اگر در يك مجلسي اختلاف نباشد، اين مجلس ناقصي است. اختلاف بايد باشد، اختلاف سليقه، اختلاف رأي، مباحثه، جار و جنجال اين‌ها بايد باشد، لكن نتيجه اين نباشد كه ما دو دسته، بشويم دشمن هم. بايد دو دسته باشيم در عين حالي كه اختلاف داريم، دوست هم باشيم.» (صحيفه امام ، ج ۲۱، ص: ۴۷)

با تمام توصيه هايي كه امام خميني(ره) به عنوان بيانگذار جمهوري اسلامي و همچنين رهبر معظم انقلاب در خصوص رعايت اخلاق و تاكيد بر ايجاد وحدت در جلسات مجلس داشته اند، اما بعضا از سوي برخي افراد و بيروني و نمايندگان مجلس به اين توصيه ها عمل نمي شود و همين مساله در خصوص اينكه برخي افراد به ويژه بعضي راهيافتگان به مجلس كه با رأي ملت انتخاب شده اند، عصاره فضائل ملت هستد يا نه، تشكيك ايجاد مي شود.

نمونه اين رفتار نادرست را امروز در حاشيه بررسي صلاحيت «محمد جواد ظريف» وزير امور خارجه كشورمان شاهد بوديم. جايي كه ادبيات سخيفي از سوي يك نماينده درباره وزير خارجه جمهوري اسلامي به كار گرفته شد كه دروغ گو خواندن «ظريف» بنا بر آنچه رسانه ها عنوان كرده اند، بخشي از توهين هاي نماينده مذكور بوده است.

ماجراي ناسزاگويي به ظريف چه بود؟
ماجرا از اين قرار است «هنگامي كه وزير پيشنهادي امور خارجه در حال بيان دستاوردهاي برجام بود با فرياد يكي از نمايندگان مجلس مواجه مي شود كه او را به دروغگويي متهم و به او هتاكي مي كند. خبرنگاران حاضر عنوان مي كنند كه الفاظ ركيكي عليه وزير امور خارجه كشورمان به كار گرفته شده است كه از انتشار آن معذورند.»

البته برخي نمايندگان مجلس بلافاصله به سراغ نماينده توهين كننده مي روند و سعي مي كنند او را آرام كنند تا مجلس به كار خود ادامه دهد، اما نماينده شاكي با بيان اينكه «اقتصاد خراب شده است» سخنان «محمد جواد ظريف» را دروغ مي خواند. كار به جايي مي رسد كه يكي از اعضاي هيات رئيسه براي آرام كردن فضا به سراغ نماينده مذكور مي رود و سپس او با همراهي تعدادي از نمايندگان به خارج از جلسه علني مجلس هدايت مي شود.

اگرچه خبرنگاران رسانه هاي مختلف در خبرها عنوان كرده اند كه صداي نماينده مذكور در حالي كه به وزير امورخارجه ناسزا گفته و او را دروغگو خوانده است، به وضوح شنيده شده و برخي نمايندگان تلاش كرده اند براي شنيده نشدن اين توهين ها جلوي دهان اين نماينده را بگيرند، اما او در گفت و گو با نمايندگان رسانه ها عنوان كرده كه «من فحاشي نكردم چنين نبود! من به آماري كه وزير داشت ارائه مي داد اعتراض كردم كه اين آمار كذب است و درست نيست. من مگر بچه ام كه فحاشي كنم.»

اين نماينده مجلس در واكنش به اينكه خبرنگاران صداي ناسزاگويي وي را شنيده‎اند و ديده اند كه دلخوش جلوي دهان وي را گرفته است، گفت: «من اعتراض كردم. فحاشي نكردم!» او سپس دلايل اعتراض هاي خود به وزير امور خارجه را كه بيشتر به دليل مشكلات موجود در حوزه انتخابيه اش بوده را تشريح كرده است.

سخني با نماينده‌اي كه به آئين نامه مجل بي توجه بود
عدم توجه به مساله اخلاق ،بي توجهي به موضوع وحدت و جايگاه مجلس و نمايندگان آن، اولين مساله اي است كه در چنين موضوعاتي مي توان از آن انتقاد كرد. چرا بايد يك نماينده مجلس بدون توجه به اينكه تمامي محتواي جلسه رأي اعتماد وزيران پيشنهادي به صورت مستقيم از رسانه هاي گروهي در حال پخش است، نسبت به گرفتن وقت مردم، نمايندگان، وزيران و ... اقدام كرده و به جاي بيان اصولي انتقادات، فحاشي كرده و ناسزا بگويد؟

اين آقاي نماينده حتما اطلاع دارد كه اگر انتقاد و يا تذكري دارد، طبق آئين نامه مجلس و مستند به اصول قانوني مي تواند وقت بگيرد و سپس با اجازه رئيس جلسه انتقاد و تذكر خود را مستند به مواد قانوني خطاب به وزير پيشنهادي بيان كند. قطعا رعايت قانون از سوي افرادي كه قانونگذار هستند و يكي از اعضاي قوه مقننه محسوب مي شوند، اولين انتظار و خواسته مردم است كه بايد از سوي نمايندگان مجلس مورد توجه و عنايت جدي قرار بگيرد.

اگر قرار باشد كه هر كدام از نمايندگان مجلس بدون توجه به آئين نامه و قانون بخواهد با صداي بلند اعتراض كنند و فرياد بزنند، كه در هر جلسه شاهد داد و فرياد 290 نماينده حاضر در صحن علني خواهيم بود و هيچ كاري پيش نخواهد رفت! پس جايگاه قانون و آئين نامه جلسات علني مجلس كجاست؟ از طرفي راه يافتن ادبيات سخيف به مجلس قطعا مورد انتظار هيچكس نيست؛ چون قرار است قوه مقننه طبق فرمايش امام راحل «عصاره فضائل ملت باشد» نه مجلس ناسزاگويي به ديگران...

پس از عقد قرارداد توافق هسته اي (برجام) في مابين ايران و 1+5 با وجود اينكه بسياري از معاندان جمهوري اسلامي از جمله صهيونيست ها و همچنين دولت جديد آمريكا به ويژه «دونالد ترامپ» بارها از آن انتقاد كرده و براي برهم زدن اين قرارداد بين المللي تلاش هاي بسيار كرده اند، اما برخي هم در داخل انتقادات بسياري به آن دارند و به اين بهانه تاكنون چندبار «محمد جواد ظريف» وزير امور خارجه كشورمان توسط برخي مورد اهانت قرار گرفته است. اگرچه حتما هر قراردادي به ويژه برجام با انتقاداتي همراه است و 100 درصد به نفع ما نيست، اما طبيعتا راهكار انتقاد به ضعف ها ناسزاگويي و اهانت نيست.