شرايط نقد ونقادي ، دوري از افراط وتفريط :
هرگاه جامه اي دچار بحران اجتماعي شود بحران به وجود آمده هم چندان به دور از تاثير همه جانبه بر رفتارهاي آدمي نخواهد بود.در چنين شرايطي نقادي چهره پست بازاري وسوداگري وخود فروشي وچشم تنگي سختي را مايه خود ميكند.
منتقددر چنين شرايطي آنجا كه به نقداثري بپردازديا صاحب مكنتي راخشنود ميكند ويا وي را از خود نمي رنجاندو با تمام توان وظرافت فريبنده وتاثير گزارمي كوشد حريفي يابد خواه حريف خيالي ويا خود ساخته با تمام وجودش را بشكند و او را از هستي ساقط كند واز وي چهره اي مشمئز كننده بدست دهد.
چنين منتقدي كه بوي از انصاف نبرده وخود را با انصاف ترين براي فروش كالاي خود جا ميزند فكر وقلب را در خود ناديده ميگيرد با گستاخي حاضر نمي شود لحطه اي تن به دوستي دهد وبا دشمني مفرط ومتعفن در جستجوي ارزش واقعي اثر خود وسازنده اثر را به فراموشي مي سپارد وغرق مي شود به آنكه خود نفهمد چه خزعبلي ورذالتي عيان نموده مراتب اوج رذالت را به تلقين مينهد تا از ساخت اثر دهشتناك خود گمراهي در عيان ايجاد كند.
ديگر نمي توان نام نقد را بر آن نهاد بلكه سفاهت نامه اي تهوع اور جانشين ميكند.
اين گونه نوابغ كساني را كه نام نيكي دارند راابتدا مي سرايد ،مهرودوستي نثارش ميكنند تا وجهي از امتياز وي را به خود نمايان كنند.
ناگهان وبي مقدمه به وي حمله ميكند تا اسقلال خود بر قدرت بدست امده را به رخ كشد.
كساني را به دليل اوازه وشهرتي كه دارند را مي ستايند وكساني را بخاطر گمناميش مورد تحقير قرار ميدهد
چنين اشخاصي جز مايه فريبكاري وانحراف وگمراهي عرضه نمي كنند و هيچگاه به صداقت معرفي نمي شوند.
اين گونه اربابان ادعاهيچ چيز را بيش از اينكه درست بشناسند ويا بفهمندو در آن انديشه كنند هرگز نميتواند‌ ستايش ويا نكوش كند.فقط براي بهره برداري از اين يا ان تعريف وتمجيد ويا سرزنش ميكنندو از آنجا كه ميخواهدخويشتن را با نام او مقهور عام كند هرگز نميتواندارزش واقعي را درك كند.
نقد او دشنامي تلخ وپوچ وتفاوتي با هجويات در يوزه شاعران قرون وسطي
ندارد واز التزام به هوس هاي آلوده وارسته نيست وادب وهنر او نيز پست وفرومايه خواهد ماند
او تا از هوي وهوس خالي نشود تنها دلقكي است كه خالي از هم دلي ويك دلي ونياموختن فهم وادراك بر وي متوقف نخواهد شد.
محمد قجرزاده – ارسالي : نصراله خليلي