« محمدرضا مرداني» رئيس سازمان بسيج استادان به روزنامه همشهري گفت:يكي از مهم‌ترين خصوصيات رفتاري در اعتراضات اخير، اعتراض عريان مبتني بر هنجارشكني است. به‌دليل هنجارشكني‌هاي خاص اين نسل نمي‌توان انتظار داشت تشكل‌هاي دانشجويي يا استادان بتوانند نقش مؤثري در كاهش تنش‌ها و التهابات ايفا كنند.
مرداني مي گويد: احساس مي‌شود جامعه استادان انقلابي براي مديريت اذهان و هويت آنها و الگوگيري از استاد دچار يك انفعال ناخواسته شده‌اند. از اين موضوع به‌عنوان مارپيچ سكوت ياد مي‌شود. در اين رويه، فرايندي ايجاد شده است كه استادان متدين و انقلابي نيز از ترس انزوا ميلي به روشنگري و تبيين چرايي اين حوادث ندارند.
او در ادامه با اشاره به مشكلاتي كه استادان انقلابي در معيشت، كار و فعاليت‌هاي علمي خود دارند بر اهميت رفع اين مشكلات براي بهبود عملكرد آنان در فرايند «جهاد تبيين» تأكيد مي‌كند و ادامه مي‌دهد: «بخش ديگري از دلايل اين سكوت، قدرت مانور فراوان عناصر و استادان معاند اما كم‌تعداد است. استادان ناهمسو با قدرت به‌دنبال تحريك هيجانات زياد قشر جوان دانشجو هستند. استادان با گوش دادن فعالانه (اينكه در وهله اول فقط شنونده باشند) و با تبيين‌گري مبتني بر حقيقت و واقعيت مي‌توانند مارپيچ سكوت را بشكنند. همچنين مي‌توانند هم براي ساير استادان و هم براي دانشجويان نقش مثبتي را در فضاي كنوني ايفا كنند.»