مطلب زیر توسط آقای ب – م از خراسان برای سخن معلم ارسال گردیده است .

... *کتب درسی بر اساس نگاه از بالا تالیف نمی شود ( نگاه از بالا یعنی نگاه تکمیل گرایانه ، ماکتی و پازلی )

* تک آوایی بودن کتب درسی ( در صورتی که در کتب درسی باید تمام آرای موجود در مورد آن درس را بیان کرد )

*کتب درسی توسط مولفان تراز اول آن رشته تالیف نمی شود ( اتفاقا بر عکس ، کسانی که نمی توانند کتاب مفیدی بنویسند کتب درسی را می نویسند و مولفان برجسته دون شان خود می دانند که کتب درسی بنویسند ... )

 با جست و جو در اینترنت و گشتی در کتاب های مربوط به تعلیم و تربیت به انبوهی از اطلاعات مفید،آموزنده و جالب در مورد معلم و معلمی؛ از نحوه ی پوشش و خواب و تغذیه گرفته تا چگونگی حرف زدن و نگاه کردن و جابجایی در کلاس و باید ها و نباید های بسیار بر می خوریم که می توانیم از آنها استفاده ی بهینه کنیم مثلا:
معلم باید؛ آراسته، وقت شناس، منظم، با سواد، متعهد، دلسوز ،حامی ،مشوق، مثبت اندیش، خلاق ،کوشا ،خوش اخلاق ،مشارکت جو و... باشد.
و معلم نباید؛ فریاد بزند ،تنبیه کند ،تمایز قائل شود،بی توجه باشد،بی برنامه و بی طرح درس و ... باشد .
و با پرسش از صاحب نظران در عرصه ی تعلیم و تربیت نیز می توان به پاسخ های جامع و کاملی دست یافت از جمله پاسخ مصطفی ملکیان که مشکلات معلمان ایرانی در کلاس درس را به پنج دسته ی مشکلات مربوط به 1. معلمان 2. دانش آموزان 3. مواد و کتب درسی 4. نگاه معلم به شاگرد 5. نگاه دانش آموز به استاد، به شرح زیر تقسیم بندی می کنند:
1. مشکلات معلمان:
11. نداشتن علم و تسلط لازم و کافی برای تدریس
12.نداشتن قدرت تفکر شخصی (یعنی قدرت دخل و تصرف در معلومات و جداکردن حق از باطل)
13.نداشتن فهم از فلسفه و مقصود آموزش و پرورش (یعنی هدف از کار خود و فرآورده ی کار خود را نمی دانند)
14.نداشتن توانایی نگاه کردن از بالا به خود و در نتیجه عدم تجربه اندوزی (یعنی هر جلسه و هر سال تدریس را چراغ راه آینده خود نمی کنند)
15. عدم حفظ حرمت علم و معلمی (یعنی حداقل با تظاهر کردن به داشتن مناعت طبع آدم پولدار می توانند باعث شوند تا انگیزه علم طلبی دانش آموزان کم نشود)
16.ادعای دانایی کل در رشته ی مربوطه را داشتن (معلم باید به دانش آموزان بگوید من کمی بیش از شما بلدم و برای همین کمی بیش از شما بلد بودن است که معلم شما هستم)
2. مشکلات دانش آموزان:
21. علم یا شبه علم را وسیله ای می دانند برای غیر علم ( یعنی هدف خود علم نیست بلکه کسب مدرک است برای کسب شغل و ثروت و لذت و شهرت و ...)
22.به اشتباه برای علم راه میانبر قائل اند، چون در همه چیز را میان بر دیده اند ( اما علم تنها محصولی است که راه میانبر و جهش ندارد)
23.تصور می کنند در علم زمانی باید فارغ التحصیل شوند (یعنی علم را فرآورده می دانند و نه فرآیند، در نتیجه مدرک گرا می شوند)
3.مشکلات مواد و کتب درسی:
31.کتب درسی بر اساس نگاه از بالا تالیف نمی شود (نگاه از بالا یعنی نگاه تکمیل گرایانه،ماکتی و پازلی)
32.تک آوایی بودن کتب درسی (در صورتی که در کتب درسی باید تمام آرای موجود در مورد آن درس را بیان کرد)
33. کتب درسی توسط مولفان تراز اول آن رشته تالیف نمی شود (اتفاقا برعکس،کسانی که نمی توانند کتاب مفیدی بنویسند کتب درسی را می نویسند و مولفان برجسته دون شان خود می دانند که کتب درسی بنویسند)
4. مشکلات مربوط به نگاه معلم به شاگرد
41.گمان می کنند که دانش آموزان قوه ی تشخیص درست از نادرست را ندارند، غافل از این که گاهی دانش آموزی مطلبی را بهتر از معلم می داند .
42. گمان می کنند همه ی دانش آموزان حکم واحد دارند مثلا همه فقط دنبال مدرک هستند و همین باعث می شود تا درس و تدریس را سهل انگارانه بگیرند در حالی که گاهی در گوشه و کنار کلاس دانش آموزانی هستند که به جد به دنبال علم هستند.
43.گمان می کنند که دانش آموز باید شیفته و مرید معلم باشد و حق نقد معلم را ندارد و هر نقدی را مخالفت با خود می دانند.
5.مشکلات مربوط به نگاه دانش آموز به استاد
51. دانش آموز استاد را به عنوان ابزار و نردبان ترقی برای دریافت مدارک تحصیلی نگاه می کند در نتیجه به هر نوع تملق و چاپلوسی و کرنش تن می دهد ؛ حال آن که وظیفه ی معلم تنها علم و علم آموزی است.
52. دانش آموز گمان می کند که معلم باید همه کارها را انجام دهد و گمان می کند همه ی علم همین است که معلم گفته است در حالی که معلم تنها سرنخ ها را می دهد و از بالا نظارت می کند و منابع را معرفی می کند.
با این اوصاف ،  آنچه ما معلمان ایرانی باور داریم این است که؛
در هر مکان و زمانی :
معلم باید انسان باشد .
یعنی باید مبارز باشد.
یعنی باید عشق و آرمان داشته باشد و آزادی خواه باشد .
یعنی باید با خویشتن خویش و نیز با کسانی که در راه مبارزه با آن ها همکاری می کند صادق و شفاف باشد .
و برای رسیدن به این اصول انسانی؛کوشا،جدّی، مصرّ و سخت کوش باشد .
و اولین راه کار پیشنهادی جهت رهایی از این مشکلات؛ گام برداشتن در مسیر "خودشناسی اصیل" است.