فرهنگ عمومی،پزشک عاطفی
مجتبی نظام آبادی(کارشناس ارشدزبان وادبیات فارسی ومحقق فرهنگ عامه  خراسان)
آفریدگارباآفرینش هستی نمونه ای ازقدرتش رادرقالب فرهنگ وهنربه بشرارزانی داشت وماموریتی سترگ برای هدایت جهانی بزرگ بردوش اوگذاشت تابشریت بابهره گیری ازتمام ظرفیتهای زیبابرای حیاتی طیبه درفضای سرشارازرمزورازخلقت  تلاش نماید.
جلوه های ظریف ولطیفش هنگامی درلانه مورچگان تجلی می یابدکه این حشره  گندم رابه محض رسیدن به لانه اش دونیمه ودانه خربزه راچهارنیمه می کنندتامبادابارسیدن نم به آنها  رشدکنندولانه شان خراب گردد.این تدبیر اندیشمندانه خلقت برای ادامه حیاتی سودمندمملو ازخیروحقیقت است.برابراندیشه حکمای قدیم خیروحقیقت تنهادایره ای است که بسربردن درآن جمال وزیبایی رامتصور می سازد.درفرهنگ اجتماعی کنارامدن باخیروحقیقت یعنی کنارآمدن بامنطق زیبایی ونیک نگریستن.هرجاکه باورهای دینی اجتماعی بومی اعتقادی به سمت خیروحقیقت پیش رفته، فرهنگسازی ورشدمدنیت راسبب شده ورفتارهاوزیستن ها درسایه جمال وکمال که وجه هایی ازحقیقت وخیرندمطلوب وپذیرفتنی شده اند.نگاه اگاهانه آحادمردم به فرهنگ عمومی واحترام به آن سودمندترین هدیه هارابرای جامعه به ارمغان می آورد.فرهنگهایی نظیر احترام به بزرگتروقوانین ،رانندگی ورعایت حال عابرپیاده وسواره،مطالعه دراماکن عمومی،پوشش صحیح وحجاب،بیان معارف وعبرتهای تاریخ، ازدواج های سنتی وساده،مسافرت وموانست،همسایگی وشهروندی،مصرف صحیح،و...درهمه جوامع بااقلیم ونژادهای گوناگون جریان داردوهمگی آنراضروری می دانند.امادرجامعه اسلامی ضرورت آن جدی تربه نظر می رسد.درعرف عمومی نزدیکترین واژه ای که درهمسایگی واژه  فرهنگ قرارمی گیردواژه "شان وآداب واحترام" اجتماعی ست.اینکه افرادچقدرازاین ظرفیت پرتاثیرآگاهندوچه مقداربه منافع آن ایمان دارندیاکاربردآن رادرهمزیستی ها وهمکلامی ها ومراوده های عمومی تجربه نموده وبکاربسته اندو....تامل ودرنگی آگاهانه می طلبد.فرهنگ یک اتفاق  عمومی ست وهویت جمعی دربرابرهویت فردی بانفوذتراست فرهنگ جمعی وعمومی باتاثیرگذاری برفرهنگهاارزش هویت جمعی وارزشی رااعتلا می بخشد.پیش ازاین سالیان درکوچه وخیابان چنانچه تکه ای خشک ازلقمه نانی  درمسیررهگذران پیاده یاسواره مشاهده می شدتوسط عابرین باعزت واحترام برداشته شده بوسیده و درگوشه ای دورازمسیررفت وآمدگذاشته می شدسنگینی بارواثاث پیران سفیدموی سالخورده راعابران جوان کوچه بازاربه دوش می کشیدند؛ازمیوه های نورس ونوبروصیفی جات همسایه،بیشتراهل محله ودیاربانصیب بودندوخانواده هااغلب ازمرگ ومیر زادوولد؛عروسی وسفر، اثاث کشی منزل باخبربودندوروابط انسانی  به مثابه پزشک عاطفی وفرهنگی به حساب می آمد.؛مردم درسوگندها وکلام شرط شرع وادب رارعایت می کرندصداقت،رفاقت وتواضع ابزاری نبود،کلام های گرم ازنفس های پاک می تراویدومحبتهای عمومی وشرافتهااززبان بازی وتملق  به دور،واصالتها درقالب فرهنگ ،رام سادگی وصمیمیت بود.دوچرخه هاقاصدسلامت انسان وجامعه بودوقفل دشوارترین امورباکلیدفرهنگی همکاری وهمیاری درمیان دوداسپندکاسبان باتعهدوتدین وکارآمدبازاروخیابان شهروروستاباز می شدوهمزبانی وهمدلی همجوار دکان فروشندگان بازارچه وسرابودامروزه نیزبایدهمان فضاهااحیاوزنده شودتابازاربخشندگی وکرم گرم گردد.چراکه احیای این فرهنگهاحلاوت رابه جامعه بازخواهدگرداند.محتوای فرهنگ عمومی وقالب آن ظرف ومظروف هستنددرفرهنگ عمومی ظرف نازیبا مظروف رازشت جلوه می دهدغفلت ازخرده فرهنگهای ناب واصیل مردمی بی توجهی به فرهنگ عمومی ست.احترام های عمومی به افرادوفرهنگهاسعادت خیزندوسعادت چراغ سبزخودرابرای همه نسلهاروشن نگه  می داردامروزه بایدمسیری رارفت که کفشهای دهقانان وپاهای پینه بسته کارگران وکشاورزان ونگاههای پاک کاسبان گرمخوی محله هاوترازوی عدلشان ووقلم های اندیشمندانه وسعادت نگرمعلمان پیموده اند.چون فرهنگ عمومی جامعه راقشرخاصی رشدنمی دهدهمپوشانی فرهنکی دررشدفرهنگ عمومی نیازمندحرکت هدفمندانه همه اقشارومردو برای بهبودوضعیت فرهنگ عمومی ست .بازوهاوافکارفرهنگی درهرمحیطی اگرقوی وباتاثیرباشندچرخه ی رشدفرهنگ رابه حرکت وپویایی واخواهندداشت وهراندازه نگاههای مردم جامعه متعالی تروآسمانی ترشودبلندنگری منطقی وفرهنگی برای رسیدن به  جامعه ایده آل فرهنگی مدنظرباشددامنه نگاه ودیدنیزوسیع ترخواهدبودچراکه پرنده تاوقتی درذهنش پروازموج میزندهرگزروی آشیانه اش لانه نمی سازد.