خانواده مهم ترین کانون تامین کننده نیازهای جسمانی و روانی فرد است و تمام تلاش پدران و مادران مسئول و آگاه باید بر این اصل مبتنی باشد که فضای خانه و خانواده سرشار از امنیت،محبت و آرامش باشد. هر یک از اعضای خانواده شما به ویژه فرزندانتان باید در خانه احساس امنیت کنند و کانون خانواده را بهترین و امن ترین پناهگاه بدانند. اگر نوجوانی اشتباهی کرد یا کار نادرستی انجام داد، هیچ گاه نباید به او گفت: دوستت ندارم! تو دیگر پسر یا دختر من نیستی! من دیگر مادر یا پدر تو نیستم! و یا به طرق گوناگون او را سرزنش یا تحقیر کرد. این گونه برخوردها یا بیان اینگونه جمله ها، هیچ کمکی به حل مسئله و اصلاح رفتار او نمی کند، بلکه موجب سرخوردگی، مختل شدن روانی نوجوان می شود و سلامت روانی او را به خطر می اندازد. در مقابل، باید علل نادرستی آن رفتار را در فضایی محترمانه و صمیمانه برایش توضیح دهید و بگوئید: چرا این رفتار درست نیست؟ دلایل آن کدام است؟ در هر حال توصیه می شود بین خود و فرزند نوجوان تان رابطه ای ایجاد کنید که او بتواند آزادانه احساسات، دغدغه ها و نگرانی های خود را بدون احساس ترس و طرد شدن با شما در میان گذارد. در بررسی علل ناهنجاری های عاطفی ملاحظه می شود که " عدم امنیت روانی " و یا احساس " نا امنی روانی " مهم ترین علت بروز ناهنجاری های رفتاری و عاطفی به شمار می رود. به طور معمول تحقیر کردن، سرزنش کردن، مقایسه کردن، داشتن انتظارهای نابجا، دعواهای خانوادگی و تنبیه کردن نوجوان، موجب نا امنی درونی یا آشفتگی عاطفی نوجوان می شود. این وضعیت تعادل حیاتی روانی نوجوان را مختل می سازد و او برای دستیابی مجدد به " تعادل حیاتی روانی " به رفتارهایی از قبیل لجبازی، پرخاشگری، شب ادراری، دروغ گویی، ناخن جویدن، اعتیاد و نظایر آن متوسل می شود.

عنوان مجله:  پیوند   شماره 399

نویسنده:  دکتر احمد به پژوه