اصل پرهیز از مقایسه کردن
تفاوت های موجود در انسان بیانگر این نکته است که پدر و مادر باید با فرزندان خود مطابق روحیه، علایق و ویژگی های او رفتار کنند و هرگز توانایی ها و ناتوانی های کودک را با کودک دیگر یا نوجوان را با نوجوانی دیگر مقایسه نکنند. متاسفانه اکثر پدران و مادران، فرزندان نوجوان خود را با یکدیگر، با دوستان و خویشاوندان مقایسه می کنند و بدین ترتیب می خواهند آنها را به فعالیت بیشتر تحریک کندد. در حالی که این روش درست نیست و نتیجه معکوس حاصل می شود. پس باید از مقایسه فرزند یا فرزندان خود اجتناب کنید. نوجوان غرور خاصی دارد و نزد برادر یا خواهر و یا همسالان خود دارای آبرو و احترام ویژه ای است، لذا هنگامی که او را با دیگری مقایسه می کنید ( به طور معمول مقایسه بر اساس ناتوانی ها و ضعف ها صورت می گیرد )، در واقع اصل تفاوت های فردی را نادیده می گیرد، غرور او را می شکنید و توانایی های او را مورد غفلت قرار می دهید. اغلب اوقات هدف از مقایسه کردن ، طرح ناتوانی های فرد و تحقیر و سرزنش کردن اوست. گاهی اوقات والدین زمان و شرایط خود را با زمان و شرایط فرزندشان مقایسه می کنند و اظهار می دارند: وقتی من در سن شما بودم، هرگز این کار را نمی کردم! یا زمانی که من در سن شما بودم، همیشه این طور یا آن طور عمل می کردم! بدیهی است ما اجازه نداریم خود و زمان خودمان را با فرزندمان و زمان او مقایسه کینم. حتی باید به نوجوان تذکر داد که او اجازه ندارد خود را با فرد دیگری مقایسه کند و در صورت لزوم توصیه می شود، هر فردی را با خودش و وضعیت او در گذشته و حال مقایسه کنید.
منبع:  مجله پیوند  شماره  چهارصد
نویسنده:  دکتر احمد به پژوه