✍ شهناز هاشمی ، پژوهشگر و مدرس دانشگاه ، ماهنامه مدیریت ارتباطات ، شماره ۵۳

سواد رسانه ای به معنی دانستن نحوه تولید پیام رسانه‌ای و چیزهای دریافتی از آن است. دو کشور کانادا و ژاپن در حوزه سواد رسانه‌ای پیشرو هستند. همانطور که می‌دانید کانادا در مجاورت با آمریکا قرار دارد و کانادایی‌ها همیشه دوست داشته‌اند که  فرهنگ خود را حفظ کنند چراکه به خاطر همین مجاورت و نزدیکی، این انگاره وجود دارد که کانادا نیز جزئی از آمریکا و ایالت‌های آن است. در کانادا اولین گام در حوزه سواد رسانه‌ای شکل گرفت. یکی از دلایل شکل‌گیری این انجمن و توجه به مسائل سواد رسانه‌ای این بود که مردم اسیر فیلم‌ها و به طور کلی محصولات رسانه ای آمریکایی که در کانادا موجود بود، نشوند و اصالت فرهنگی کانادا از دست نرود چون فیلم‌های آمریکایی مقاصدی دارند که این مقاصد، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی است.
ژاپن بر خلاف کانادا، بیشتر روی تکنولوژی رسانه‌ای کار کرده است تا محتوا در حالیکه کانادا بیشتر بر کار کردن روی محتوا متمرکز است. ژاپنی‌ها بیشتر به سمت مک لوهان گرایش دارند چراکه مک لوهان به تکنولوژی و خود رسانه اهمیت می‌داد و همانطور که در جریان هستند، معتقد به این بود که «خود رسانه پیام است».
به نظر من یکی از دلایل موفقیت ژاپن در استفاده از تکنولوژی این بوده که به خوبی آن را از کشورهای پیشرفته صنعتی اقتباس کرده است و سپس دست به یک فرهنگ سازی اصولی زده و بعد از آن، تکنولوژی مورد نظر را متناسب با شرایط خود درآورده و در اختیار مردم قرار داده است. سواد رسانه‌ای دو شق دارد؛ کدگذاری و کدگشایی. ژاپن بر روی کدگذاری و تولید کار کرده است ولی ما فقط بر روی کدگشایی کار کرده‌ایم.