سه کارکرد مهم اتحادیه های آموزگاران
برگردان : مهدی بهلولی،تارنمای فانوس،24 مهر 95
هنگامی که من در نخستین شغل آموزشی ام مشغول شدم یک دوست آزاد انگار[libertarian هوادار آزادی های فردی] م از من پرسید که به اتحادیه ای خواهم پیوست. من گفتم "البته" و بخاری را دیدم که از گوش هایش شروع به برخاستن کرد. گوش های من هم در آن زمان با فریادی آزارنده روبرو شد که چگونه می توانی اندیشه پیوستن به فساد و مایه ویرانی آموزش و پرورش دولتی آمریکا را از سر بگذرانی!  من با دو واژه به او پاسخ دادم : بیمه مسئولیت[یا بیمه مسئولیت حرفه ای Liability Insurance]
1.  بیمه مسئولیت
امروز روز نقاشی با انگشتان دست است. سوزی کوچولو دارد با دقت کاسه رنگش را به سر جایش برمی گرداند. متآسفانه یکی از بندهای کفش اش باز می شود و به زمین می خورد و رنگ در کف اتاق پخش می شود . درست در همان زمان، بیلی که دارد راه می رود یکراست پا به درون رنگ می گذارد و سُر می خورد و می افتد. در این زمان،جانی صندلی اش را از زیر میزش عقب کشیده تا روی زمین بنشیند. سر بیلی،محکم می خورد به صندلی و گردنش می شکند. ای وای، بابای بیلی هم حقوق دان است.
 اتحادیه های آموزگاری همانند NEA برای چنین رخدادهایی،بیمه مسئولیت[حرفه ای] در اختیار عضوهایشان می گذارند. هنگامی که شما هر روز سر و کارتان با بچه هاست بیمه مسئولیت،ضرورتی مطلق است. هر چقدر هم تلاش کنید نمی توانید همه ی کارهایی که 30 بچه کوچک در کلاس شما در یک لحظه مشخص انجام می دهند را کنترل کنید. بدون بیمه مسئولیت NEA،اگر پدر- مادران تصمیم بگیرند از آموزگار شکایت کنند آموزگار خودش بایستی پول وکیلش را بپردازد و این چیزی نیست که بیشتر مردم بتوانند با حقوق آموزگاری از پس آن برآیند.
2.  پشتیبانی   
بیشتر شوراهای مدرسه ای یک بار در ماه،آن هم اغلب در یک شب وسط هفته،برگزار می شوند و بیشتر آموزگاران،بیش از اندازه مشغول و گرفتارند که مرتب در آن شرکت کنند. در منطقه آموزشی پیشینم،پس از هر نشست شورای مدرسه،از یکی از رهبران اتحادیه ایمیلی دریافت می کردم که رئوس آنچه بحث شده بود،آنچه به سرانجام رسیده بود،و موضوع های در شرف شدن را اطلاع می داد. من سخت سپاسگزار این ایمیل ها بودم چرا که تصویری کلی از تصمیم های مهم گرفته شده در منطقه ام به من می داد.
 اتحادیه های آموزگاران همچنین به طور مرتب با سیاستمداران در ارتباط هستند تا به دفاع از چیزهایی همچون بودجه کافی،شمار کمتر دانش آموزان کلاس،و حتی چیزهایی همچون پوشش بیمه سلامت برای همه کودکان بپردازند. خیلی وقت ها،سیاست های آموزشی را، کسانی در واشنگتن دستخوش دگرگونی های جدی می سازند که چیزی درباره آموزش و پرورش نمی دانند(به یاد آورید سیاست "هیچ کودکی جا نماند" را). اتحادیه های آموزگاران،در نظام بسیار پیچیده سیاسی،همچون صدایی برای آموزگاران عمل می کنند که اگر نباشند نادیده گرفته خواهند شد.
3.  رشد حرفه ای          
 اتحادیه های آموزگاران،همچنین مجموعه گسترده ای از فرصت های رشد شغلی در اختیار عضوهایشان می گذارند. از رهگذر اتحادیه هایی همچون NEA،آموزگاران می توانند در کارگاه های آموزشی شرکت کنند و برخط [آنلاین] به پژوهش های آموزشی دسترسی بیابند. افزون بر این،عضوهای اتحادیه ها هر ماه نشریه هایی دریافت می کنند که در آنها مقاله هایی درباره موضوع های جاری در آموزش و پرورش و همچنین مقاله هایی درباره راهبردها و اندیشه های آموزشی منتشر می شوند.
 اتحادیه های آموزگاران همچنین می توانند در ادامه تحصیل آموزگاران به آنان کمک کنند. برای نمونه NEA مجموعه متنوعی از بورس های تحصیلی برای آموزگاران خواهان دست یابی به درجه های بالاتر یا گواهی نامه شورای ملی ارائه می دهند.
 من این نکته را شنیده ام – نکته ای که اینجا و آنجا گفته می شود- که چون اتحادیه های آموزگاران،به دنبال حقوق آموزگاران هستند خود به خود باید حقوق دانش آموزان را زیر پا بگذارند. اما هنگامی که ما به کارکردهای اتحادیه های آموزگاران نگاه می کنیم آیا نمی بینیم که آنچه برای آموزگاران خوب است اغلب برای دانش آموزان هم خوب است؟ آیا ما نمی خواهیم که بهسازی آموزشی را حرفه ای های آموزش و پرورش پیش برند نه حرفه ای های سیاست؟ آیا ما نمی خواهیم که آموزگاران مان به خوبی آموزش دیده باشند و در سال های کارشان به یادگیری ادامه دهند؟ اتحادیه های آموزگاران در نهایت از مردمی که خودشان را وقف یکی از سخت ترین پیشه ها کرده اند پشتیبانی می کند؛ پشتیبانی که سخت به آن نیاز دارند.
توضیحی درباره چانه زنی گروهی

همانا که چانه زنی گروهی یکی دیگر از کارکردهای مهم اتحادیه های آموزگاران است. دلیل این که چرا حقوق آموزگاران مدرسه های خصوصی از حقوق آموزگاران مدرسه های دولتی کمتر است خیلی ساده است : آنان اتحادیه ندارند. مادر من 25 سال در یک مدرسه کاتولیک خصوصی کار می کرد. پس درستی این سخن را از من بپذیرید که می گویم تا زمانی که شما به آموزگارانی نگاه می کنید که حقوق هایشان بستگی به بخشندگی انجمن کشیشان دارد درست و حسابی درنمی یابید که چطور به آموزگاران از چیزی که باید،ارزش کمتری قائل می شوند. هنگامی که بودجه مدرسه از اعانه های جمعی می آید شما آموزگاران را وادار می کنید که 80 درصد حقوق آموزگاران مدرسه های دولتی را دریافت کنند. این بدین معناست که در ایالت ایلینوی،یک آموزگار سال اول مدرسه کاتولیک با مدرک کارشناسی،سالانه پیرامون 28 هزار دلار می گیرد.
 با این همه،نپندارید که آموزگاران ِ دارای اتحادیه،به خاطر این که می توانند به صورت گروهی دست به چانه زنی بزنند در ناز و نعمت زندگی می کنند. از سه سال پیش که من کارم را آغاز کرده ام در هیچ منطقه ای نبوده ام که برنامه ثابت نگه داشتن حقوق نداشته باشد. با آموزگاران بسیاری برخورد کرده ام که به خاطر همین برنامه،ناگزیر به عقب انداختن بازنشستگی شده اند. بودجه، بودجه است و هیچ مقداری از چانه زنی نمی تواند به طور جادویی پول بیشتری پدیدار کند.
 اتحادیه ها،همچون هر سازمانی،کامل نیستند و در مواردی حتی ممکن است فاسد شوند. اما سیاستمداران،در تلاش برای به سامان نشان دادن امور،آن هم با ژست های زیبا و تکان دادن های سر و دست،بسیار زرنگ و زیرک اند. آنان با همه کارهایی که اتحادیه ها انجام می دهند همراه نیستند پس روشن است که ابزار اتحادیه باید حذف شود. آری، نخستین اولویت اتحادیه ها،آموزگاران هستند و گاهی این اولویت مشکل ایجاد می کند. اما اتحادیه ها،با در اولویت گذاشتن آموزگاران و پیگیری احتیاجات اولیه شان،به آموزگاران امکان می دهند تا دانش آموزان را در اولویت کاری شان بگذارند.
آدرس متن انگلیسی :
http://www.dailykos.com/story/2011/3/10/955093/-
آدرس ترجمه :
http://www.fanoosedu.ir/?p=1348