بودجه ناامید کننده سال آینده آموزش و پرورش
مهدی بهلولی، روزنامه جهان صنعت،24 آذر 95
در بودجه سال آینده هیچ نشانی از توجه جدی دولت به آموزش و پرورش دیده نمی شود. شاید این بهترین ارزیابی باشد که می توان در مورد این بودجه به کار برد. کل بودجه عمومی دولت،حدود 320 هزار میلیارد تومان است و کل بودجه آموزش و پرورش حدود 31 و نیم هزار میلیارد تومان. این نسبت زیر ده درصد است در حالی که در یکی دو سال گذشته بالاتر از ده درصد بود - مثلا در سال 94 برابر 11.5(یازده و نیم ) درصد. با گران شدن دلار در بودجه سال آینده،و کم شدن سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی دولت،در واقع سهم آموزش و پرورش از تولید ناخالص داخلی(GDP)هم کاهش یافته است. سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی دولت و از GDP دو شاخص مهمی هستند که در جهان در ارزیابی بودجه آموزش و پرورش از آن بهره می گیرند که متآسفانه این دو در بودجه سال آینده آموزش و پرورش،به هیچ رو،وضعیت خوبی ندارند. سال 95 بنا به آمار رسمی،بودجه مصوب آموزش و پرورش،حدود 28 و نیم هزار میلیارد تومان بوده است که در سنجش با آن بودجه 96 حدود 10 درصد افزایش نشان می دهد. با توجه به تورم 10 درصدی رسمی،در بهترین و خوشبینانه ترین ارزیابی می توان گفت که آموزش و پرورش سال 96 هیچ حرکت رو به جلویی نخواهد داشت. برخی ردیف های بودجه ای هم نشانگر همین درجا زدن هستند. برای نمونه یارانه شیر رایگان مدرسه ها که امسال 200 میلیارد تومان بود در بودجه 96 همچنان همین رقم است- بگذریم از این که هم اکنون که نزدیک به سه ماه از آغاز سال تحصیلی می گذرد هنوز هیچ خبری از توزیع شیر مدرسه ای نیست! یا یارانه مسکن فرهنگیان که هم اکنون سال هاست که روی عدد 30 میلیارد تومان مانده است- البته این نگارنده هم اکنون سال هاست که هیچ همکاری را ندیده ام که از این یارانه برخوردار شود و جا دارد که آموزش و پرورش در این مورد شفاف سازی کند که به راستی این ردیف بودجه ای چگونه و به چه کسانی داده می شود. در این میان البته یارانه دفترچه،تغذیه رایگان و امور رفاهی دانش آموزان منطقه های محروم با افزایش حدود 70 درصدی به رقم 75 میلیارد تومان رسیده است که تا اندازه ای امیدوار کننده است- گرچه در این زمینه آموزش منطقه های محروم،دولت یازدهم شوربختانه در اجرای ماده 78 مالیاتی که می تواند اثری چشمگیر در بهبود آموزش بگذارد کوتاهی و بی توجهی می کند.
باری، بودجه آموزش و پرورش سال آینده،آب سردی بود بر پیکر نیمه جان آموزش و پرورش. امیدها به ویژه پس از روی کار آمدن دانش آشتیانی بالا گرفته بود. بسیاری می گفتند که گویا دولت قصد دارد با پشتیبانی ویژه از وزیر جدید،فرهنگیان را در سال آخر دولت یازدهم دل گرم سازد. اما بودجه ارائه شده دولت به مجلس،همه امیدها را ناامید ساخت و این ارزیابی را قوت بخشید که هدف دولت یازدهم از تغییر وزیر،گریز از پاسخگویی منطقی به پرسش ها و به تعویق انداختن اعتراض های بحق فرهنگیان بوده است. احتمال دیگری هم داده می شد که فانی، مرد پولی سازی آموزش و پرورش،آنگونه که دولت بجد می خواهد نیست و دولت به دنبال کسی می گردد که در این راه،استوار،با انگیزه، و نیرومندتر باشد. به هر رو،هم اکنون توپ در زمین مجلس است و فرهنگیان از نمایندگان مجلس شورای اسلامی انتظار دارند که با ورود جدی خود به بودجه سال آینده آموزش و پرورش،کم توجهی دولت و ضعف تیم اقتصادی وزارت آموزش و پرورش را جبران کنند. بد نیست که نمایندگان مجلس،با بررسی مختصری درباره بودجه آموزش و پرورش در سطح جهان،به فرادستان دولتی یادآور شوند که  چرا تولید ناخالص داخلی ایران در میان 20 کشور نخست جهان قرار دارد ولی سهم آموزش و پرورش کشور از این تولید،تقریبا در سطح صدمین کشور جهان!