یکی از مهم ترین بندهای اساسنامه صندق ذخیره فرهنگیان، بند ۱ ماده ۵ آن است : “… دولت نیز ماهیانه معادل واریزی آنان[سپرده گذاران] را به حساب صندوق واریز می نماید. ” در بند ۱ ماده ۶ هم می خوانیم : “واریزی ماهیانه حداکثر معادل ۵ درصد حقوق و مزایای مستمر فرهنگیان عضو صندوق موضوع […]

یکی از مهم ترین بندهای اساسنامه صندق ذخیره فرهنگیان، بند ۱ ماده ۵ آن است : “… دولت نیز ماهیانه معادل واریزی آنان[سپرده گذاران] را به حساب صندوق واریز می نماید. ” در بند ۱ ماده ۶ هم می خوانیم : “واریزی ماهیانه حداکثر معادل ۵ درصد حقوق و مزایای مستمر فرهنگیان عضو صندوق موضوع بند ۱ ماده ۵”. به عبارت دیگر فرهنگیانی که عضو صندوق ذخیره فرهنگیان می شوند می توانند تا ۵ درصد از حقوق و مزایای خود را به صندوق واریز کنند و دولت هم موظف است معادل همین مبلغ را ماهانه به حساب آنان واریز کند. در برنامه های دوم و سوم و چهارم توسعه این سهم دولت در نظر گرفته شد و تا جایی که این نگارنده می داند واریز هم گردید. اما متاسفانه در برنامه پنجم توسعه به این بند مهم اساسنامه صندوق توجهی نگردید و از برنامه پنجم توسعه حذف شد. دولت دهم نیز با استناد به همین حذف،و بر خلاف قانون و اساسنامه صندوق،از واریز سهم خود به حساب فرهنگیان عضو صندوق خودداری کرد. یعنی از سال ۹۰ که برنامه پنجم توسعه به اجرا درآمد دولت بند ۱ ماده ۵ اساسنامه صندوق ذخیره فرهنگیان که یکی از مهم ترین امتیازهای عضویت در صندوق بود را حذف کرد. دولت یازدهم هم متآسفانه همین روند را ادامه داد. بنا به گفته شهاب الدین غندالی،مدیر عامل پیشین صندوق،در سه سال اول دولت یازدهم،دولت چیزی حدود ۷۰۰ میلیارد تومان به صندوق بدهکار بوده است. ناگفته نماند که بسیاری از فرهنگیان تا پایان دولت دهم متوجه این حذف نشدند اما پس از دولت دهم و آگاهی رسانی کارگزاران جدید صندوق،فرهنگیان و کنشگران صنفی آنان بارها و بارها به این حذف و بی توجهی دولت به اساسنامه صندوق،اعتراض کردند اما متاسفانه دولت یازدهم هم توجهی به این اعتراض ها نکرد و با استناد به برنامه پنجم توسعه از واریز سهم خود سرباز زد.
خوشبختانه اما در برنامه ششم توسعه که چند روز پیش در مجلس به تصویب رسید دوباره بند ۱ ماده ۵ اساسنامه درنظر گرفته شده است. در تارنمای رسمی صندوق ذخیره فرهنگیان در همین رابطه می خوانیم : ” نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی در ادامه بررسی لایحه برنامه ششم توسعه ماده‌ای را مصوب کردند که بر اساس آن دولت موظف است همه ساله معادل سهم واریزی اعضا به صندوق ذخیره فرهنیگان را به طور کامل در ردیف اعتباری خاص در بودجه سنواتی منظور و پرداخت نماید.به گزارش ایسنا،با رأی نمایندگان بر اساس ماده ١٠٠ لایحه برنامه ششم توسعه، کارکنان وزارت آموزش و پرورش که عضویت صندوق ذخیره فرهنگیان را پذیرفته یا خواهند پذیرفت باید ماهانه درصدی از حقوق و مزایای خود را تا ۵ درصد به حساب صندوق واریز کنند. دولت نیز موظف است همه ساله معادل سهم واریزی اعضا به صندوق ذخیره فرهنیگان را به طور کامل در ردیف اعتباری خاص در بودجه سنواتی منظور و پرداخت نماید.”
هم اکنون پرسش این است که چه کسی باید پاسخگویی چیزی حدود ۱۰۰۰ میلیارد تومان سهم دولت باشد که در عرض برنامه پنجم توسعه باید به حساب فرهنگیان عضو صندوق واریز می شد و نشد؟ برنامه پنجم توسعه در دولت دهم به تصویب رسید و حمید رضا حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش این دولت بود. آیا ایشان که هم اکنون یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی است نباید در برابر این زیان بزرگ به فرهنگیان،پاسخگو باشد؟ این نگارنده به یاد دارد که ایشان در سال ۸۵ به عنوان یکی از نمایندگان دوره هفتم مجلس،به میان فرهنگیان معترض روبروی مجلس می آمد و خود را به عنوان یکی از نمایندگان مدافع حقوق آنان معرفی می کرد اما متآسفانه در طول چهار سال ریاست ایشان بر وزارت خانه آموزش و پرورش،بارها و بارها،حقوق حقه فرهنگیان زیر پا گذاشته شد و ایشان هیچ گونه اعتراضی نکرد. برای اشاره به نمونه ای دیگر از تضییع حقوق فرهنگیان در زمان حاجی بابایی،کافی است به قانون مدیریت خدمات کشوری توجه کنیم که بر اساس آن دولت موظف است حقوق کارکنان خود را سالانه “دست کم” برابر تورم رسمی افزایش دهد اما متآسفانه در طول چهار سال دولت دهم، این مسآله به هیچ عنوان رعایت نشد و هر ساله کمابیش نصف تورم رسمی به حقوق کارکنان دولت و از آن میان فرهنگیان افزوده شد. اگر این نکته را هم در نظر بگیریم که در آن سال ها،تفاوت آشکاری میان نرخ تورم رسمی و تورم واقعی بود روشن می شود که فرهنگیان در چهار سال دولت دهم،تا چه میزان زیان مالی و حقوقی دیدند. با این همه اما از حاجی بابایی،به عنوان وزیر آموزش و پرورش هیچگونه اعتراضی به پایمال شدن حقوق فرهنگیان شنیده و دیده نشد. باری،بحث به هوشیاری ما فرهنگیان برمی گردد تا از گذشته،درس بگیریم و با دیدی جزیی و دقیق تر به گذشته بنگریم. شاید وقت آن رسیده باشد که خیلی راحت،همه را به یک چوب نرانیم و نشان دهیم که هر کس برای فرهنگیان کار مثبتی انجام دهد از دید ما پنهان نمی ماند.

مهدی بهلولی،روزنامه جهان صنعت، ۳ بهمن ۹۵