مراکز اسکان فرهنگیان؛ آنچه هست و آنچه باید باشد.
حسین طاهری‌فرد کارشناس ارشد جامعه‌شناسی
هرساله با شروع فصل بهار و فراغت خیل عظیم معلمان از تدریس، بحث سفرهای نوروزی و نحوه استفاده بهینه از امکانات رفاهی آموزش‌وپرورش داغ شده و مسئولان امر از بهبود شرایط اسکان و خدمات بهتر به فرهنگیان چه «مصاحبه‌هایی» که نمی‌کنند! چند سالی است که استفاده از فضای مدارس در ایام نوروز برای اسکان مسافران فرهنگی و غیر‌فرهنگی به یک شیوه مرسوم تبدیل شده است. هر چند حرف و حدیث‌های بسیاری پیرامون استفاده از فضای مدارس برای اسکان مسافران تا میزان درآمد حاصل از اجاره مدارس و نحوه هزینه کردن آن، از طرف منتقدان مطرح و پاسخی از طرف مسئولان امر به آن داده نمی‌شود.
در طرح اسکان فرهنگیان، مدارس تحت پوشش ستاد اسکان فرهنگیان به 3 گروه ویژه، الف و ب «فقط تقسیم‌بندی» شده‌اند. درجه‌یندی مدارس بخاطر امکاناتشان، متفاوت است اما در عمل اگر از سرناچاری و تنگ دستی گذرتان به اینگونه مدرسه‌ها افتاده باشد خواهید دید که تفاوت فقط در حد حرف باقی مانده است و در عمل همگی آنها تحت عنوان گروه «ویژه» با امکاناتی یکسان به همه، نه‌فقط فرهنگیان اجاره داده می‌شوند. ستاد اسکان موقت فرهنگیان مکلف به سرویس دهی به فرهنگیان و خانواده درجه یک آنهاست، اما افسوس که در ایام نوروز به هر ستاد اسکانی که مراجعه نماید تفاوتی بین شما فرهنگی و سایر اقشار غیرفرهنگی نمی‌گذارند و اولویت با کسانی است که زودتر آمده‌اند نه فرهنگی بودن!
کلاس‌های مراکز اسکان فرهنگیان با فرش یا موکتی کثیف و رنگرو رفته با پتوهایی که نشانی از تمیزی در آنها یافت نمی‌شود مجهز شده‌اند. یک دستگاه تلویزیون قدیمی که بیشتر به درد دکور می‌خورد تا استفاده از آن، یخچال کوچکی که سالهاست رنگ نظافت به خود ندیده است و از سیستم گرمایش و سرمایش که اصلاً نباید سخن گفت. چیزی شبیه آشپزخانه بسیار کوچک، حمام و سرویس‌های بهداشتی دانش‌آموزی مشترک که کسی رغبتی به استفاده از آنها نشان نمی‌دهد از خدمات بهینه و تجهیزات مراکز اسکان فرهنگیان است! مقایسه امکانات مدارس و مراکز رفاهی آموزش‌وپرورش با سایر ارگان‌های دولتی و نه شبه دولتی‌ها، عمق فاجعه را به خوبی به‌تصویر می‌کشد. قاطبه فرهنگیان به عنوان مخاطبان اصلی مراکز اسکان نوروزی از خدمات ارائه شده ناراضی هستند و اکثریت آنان عطای اسکان در این مراکز را به لقای آن بخشیده و ترجیح می‌دهند از این مراکز استفاده نکنند.
مدیرکل تعاون‌و‌پشتیبانی وزارت آموزش‌وپرورش با اظهار رضایت از مراکز اسکان فرهنگیان، در پاسخ به نارضایتی برخی فرهنگیان از محل‌های اسکان نوروزی گفت « امسال ۲۹ میلیارد تومان برای اسکان نوروزی فرهنگیان در نظر گرفته شده که نسبت به سال قبل ۶ برابر شده است.» به گفته عباسعلی باقری مدیرکل تعاون‌‌و‌پشتیبانی وزارت آموزش‌وپرورش « در حال حاضر جامعه هتلداران نسبت به ارائه خدمات آموزش‌و‌پرورش به همکاران فرهنگی اعتراض کرده است و می‌گوید؛ چرا اینقدر امکانات فراهم کرده‌اید؟!!!»
امروزه توجه به نیازهای روحی ‌و‌ خستگی ناشی از فعالیت‌های روزمره از دغدغه‌های اصلی تمامی سازمان‌ها محسوب می‌شود. جامعه بزرگ فرهنگیان از متولیان آموزش‌وپرورش انتظار دارد با کمی همت و احساس مسئولیت همانند سایر سازمان‌های دولتی برای آسایش کارمندان خود تلاش نموده و مانع سرگردانی و اتلاف هزینه آنان شوند. اما غافل از اینکه که مدارس و اماکن اقامتی وابسته به آموزش‌وپرورش به دلیل عدم تعهد مسئولان امر به خدمت رسانی درست و شایسته با کمترین امکانات در خدمت فرهنگیان می‌باشد.
در بحث امکانات رفاهی، با توجه به اینکه مدارس از ارکان اصلی اسکان به شمار می‌رود بایستی در تأمین فضا و تجهیزات، کیفیت خدمات‌رسانی مورد توجه ویژه‌ای قرار گیرد. اما دریغ و افسوس که همیشه این نکات عالی در حد «شعار» باقی می‌مانند و در این مراکز هیچگونه امکانات حداقلی که در خور عزیزان فرهنگی باشد وجود ندارد. شوربختانه مدارسی را که بعنوان اسکان در نظر گرفته‌اند بسیار نامطلوب و کثیف هستند که اگر تمام امکانات را با خود نیز برده باشید باز نمی‌توانید در آن گرد و خاک بخوابید.
اطلاع‌رسانی بسیار ضعیف, بکار‌گیری مدارس غیر استاندارد و فاقد امکانات ابتدایی برای اسکان, بکار‌گیری افراد کم‌حوصله در پاسخگویی به مسافران فرهنگی بخشی ازکاستی‌های اسکان فرهنگیان در کشور است که باید مورد بازبینی قرار گیرد. اما ظاهراً موضوع به همین جا ختم نمی‌شود؛ بهداشت محیط‌مدرسه، نظافت و رعایت بهداشت سرویس‌های بهداشتی، وضعیت سیستم آب گرم‌و‌سرد، سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی، نور و تهویه مدارس از جمله مواردی است که باید مورد بازرسی جدی قرار ‌گیرد. در این شرایط بنظر می‌رسد توقع از نهاد آموزش‌وپرورش برای خدمت رسانی به فرهنگیان در وهله اول و درآمدزایی این مراکز در عرصه خدمت‌رسانی به سایر اقشار جامعه در وهله دوم، بیهوده است.
و سخن آخر؛
حال سوال اساسی فرهنگیان از مدیرکل تعاون‌‌و‌پشتیبانی وزارت آموزش‌وپرورش اینست؛ آیا ارگان‌ها و وزارتخانه‌های دیگر هم مانند آموزش‌و‌پرورش بعنوان یکی از اعضای ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر، دغدغه اسکان مردم و نه پرسنل و کارمندان خود را دارند یا فقط آموزش‌و‌پرورش باید یک تنه به‌قیمت نارحتی و بی‌احترامی به فرهنگیان و خانواده‌هایشان جور تمام نهادهای متوالی گردشگری کشور را بکشد؟ آقای مدیر کل از کدام امکانات و تمهیدات مراکز اسکان اظهار رضایت می‌کنید که فرهنگیان ندیده‌اند و لمس نکرده‌اند؟! آیا به‌راستی همکاران فرهنگی که از سر اجبار و ناچاری گذرشان به این مراکز افتاده است با شما هم عقیده‌اند یا جز شرمندگی و پشیمانی بیشتر چیزی نصیبشان نشده است؟! آیا مدیران ستادی و ارشد آموزش‌وپرورش هم در این مدارس و با این شیوه اسکان داده می‌شوند؟! بهتر نیست بجای «شعار و فرافکنی»، دنبال برنامه‌ریزی زیرساختی برای رفاه فرهنگیان باشید؟