کک کسی نمی گزد
در معانی کک آورده اند« حشره‌ای است کوچک به اندازه ی شپش که هنگام راه رفتن می‌جهد.» در باور عامیانه این جهنده، گزنده بوده و گاه بر تنبان کسی می پریده و می گزیده، گاهی نیز برخی کک را در هوا نعل می کردند که معنایی کنایی داشته. کک گزیدن یک مفهوم کنایی در دوران پالئولیتیک یا پارینه‌سنگی است. در آن دوران مسولانی وجود داشتند با نام پارینه مسول که دارای دو گوش بودند که آن دو گوش توانایی شنیدن را داشته. در این دوران نیز حشره ای با نام کک وجود داشت که سه هزار گونه بوده و در حال حاضر چند گونه از آن بیشتر باقی نمانده که فقط در کشورهای دموکرات اروپایی قابل مشاهده است.
در زمان پارینه سنگی به دلیل ناتوانی در تکلم، بشر قادر به ارتباط با مسولان نبود و برای ارتباط با مسولان ناچار به استفاده از آتش و دود بود تا اینکه بشر توانست به طور کاملا اتفاقی به وسیله کک با مسولان ارتباط برقرار کند. کک ها بدین گونه عمل می کردند که وقتی مشکلی چون مسایل زیست محیطی، شغلی، تورم و ... پدید می آمد، مردم کک ها را در راه مسوول مربوطه قرار می دادند و کک مد نظر هنگام رد شدن مسوول مربوطه به تنبان آن مسوول می جهید و او را می گزید. پس از گزیده شدن، مسوول مربوطه لحظه ای در آن مکان مکث می کرد و در این بین متوجه مشکلات منطقه ی مربوطه می شد و سعی در مرتفع کردن آن مشکل داشت.
با گذشت زمان بشر توانست با مسولان ارتباط برقرار کند و بی نیاز از کک ها شود. به همین ترتیب نسل کک ها آرام آرام از بین رفت و دیگر هیچ ککی هیچ کسی را نگزید. در این بین اشتباه بشر در حفظ نسل و گونه کک بود و بشر نمی دانست که با رشد دانش بشری و با گذشت زمان، رفته رفته مسولان شنوایی خود را از دست خواهند داد و این گونه شد که دیگر « کک کسی هم نمی گزد.»
حال معلمان سال ها از تراکم دانش آموزان سخن می گویند و سال های سال است بسیاری از معلمانی که در حوزه ی رسانه و مطبوعات فعالیت می کنند از مشکلات نظام آموزشی می گویند اما «کک کسی هم نمی گزد.» سال هاست فعالان محیط زیست از تخریب جنگل و کمبود آب سخن می گویند اما «کک کسی هم نمی گزد.» سال هاست فعالان مدنی از حقوق زنان و اقلیت ها در جامعه سخن می گویند اما «کک کسی هم نمی گزد.»

علی بهشتی نیا