مطالبات صنفی بازنشستگان در گذر حیات تا ممات!!
بخش اول و دوم
بازنشستگان کشوری در چند سال گذشته و با توجه به حرکت هایی که به لطف فضای مجازی و گروه ها صورت گرفت! افق روشن و تصویری امید بخش را در دل بازنشستگان جهت اجرای قانون خدمات کشوری روشن کرد!
یادم می اید در اوایل و بعد از تشکیل گروه ها و پست های پرطمطراق و هدف دار،چه ولوله ای در بین بازنشستگان موج می زد! قاطبه بازنشستگان کور سو امیدی برای تحقق خواسته های بحق خود داشتند و امیدوار بودند که به خواسته های خود برسند!
🔺 ظاهرأ اینگونه برداشت می شد که مطالبات صنفی روی ریل موفقیت برای رسیدن به اهداف صنفی قرار داده شده است و از رخوت و فراموشی بیرون امده و احیاء شده است!
گذر زمان و عملکرد و وعده وعید دروغ مسئولین از یکسو!و از سویی دیگر زیاده خواهی های مدعیان که خود را طلایه دار و پرچمدار حرکت و جنبش صنفی می دانستند!!و هیچ بنی بشری را واجد شرایط برای این جنبش محق نمی دانستند! مگر اینکه مجیزگو و با انها باشند! از سویی دیگر ادامه فعالیت صنفی را کاملا از ریل گذاری اهداف ان خارج ساخت!
کم کم فعالیت صنفی به بیراهه کشیده شد!! البته هستند انسان های صدیق و درستکار که نباید منکر ان شد کار بجایی رسید که یارگیری ها برای عرض اندام و قدرت نمایی در فضای مجازی با سرعت غیر قابل باور شروع شد.با تکثیر افراد در گروه های دیگر و ادد شدن انان گروه ها براساس تفکرات سیاسی و جناحی،سیاسی محض و ضد نظام،مذهبی،ازاد! و .....شکل گرفت و مضافأ بر اینکه گروه ها به نام استان و شهر و یا عنوان کلی نام گذاری شد.
اگر واکاوی صحیح و اسیب شناسی دقیق از گروه ها داشته باشیم به نظر می رسد به نتایج مایوس کننده ای خواهیم رسید،البته باید قبول کنیم که بخشی از نارسایی ها بدلیل عدم تجربه کافی در امور صنفی است و همچنین نداشتن و یا بهتر بگویم نخواستن مطالعه و تحقیق در این بخش! اما این موارد همه مشکلات برای به کما بردن مطالبات صنفی نبوده و نیست!
متاسفانه نبودن یک استراتژی واحد و نداشتن مکانیزم صحیح و مطلوب از اهداف صنفی،خیلی زود مشت ما را در مقابل مسئولین مربوطه باز کرد بگونه ای که با سیاست مثال زدنی تخم تفرقه و نفاق را در بین بازنشستگان پاشیدند و ما را سرگرم کار خود کردند! برخی از افراد در ستاد ها! و شوراها! فعال بودند که این به خودی خود ایرادی برآن وارد نیست اما مشکل انجایی است که این افراد قبل از اینکه به فکر تحقق حقوق مغفول مانده بازنشستگان باشند، وامدار جناح و یا حزب و یا ستادی که در ان فعال می باشند،هستند و این نوع نگاه هم خود مانعی شد تا مطالبات صنفی را به حاشیه برده و از اهداف خود دور کند.
در ادمه این حرکت های ناموزون صنفی!!سرو کله افرادی پیدا شد که همه مسیرهای مطالبه گری را فاقد اثرگذاری دانسته و پا را در یک کفش کرده که فقط تجمع و تحصن کارساز است!
با نگاه اول و سطحی نگری به این موضوع،این شعار جذاب و حاوی پیام مثبت برای رسیدن به مطالبات بحق بازنشستگان قلمداد می شد چرا که اهرم تجمع می توانست مسئولین را مجاب به پاسخگویی و تحقق مطالبات کند،خوب اگر این شیوه که بسیار مهم هم بوده و است،بدرستی استفاده می شد و از سکه نمی افتاد و کارشناسی شده صورت می پذیرفت،احتمال دستاورد ان بسیار زیاد بوداما در ادمه مشخص شد هدف طلایه داران این شیوه هم صرفأ صنفی نیست و اغراض سیاسی و ضد نظام را دنبال می کند و اهداف انها زیر سوال بردن نظام و ارمان های انقلاب و شهدا و همچنین خواسته و یا ناخواسته آب به آسیاب دشمن ریختن است،
🔹این دیگر از آن ضربات کاری به اهداف صنفی بود و هست!! در واقع صاحبان این اندیشه حقوق مغفول مانده و تبعیضی که بر بازنشستگان روا داشته می شود را وجه المصالحه برای اغراض سیاسی خود قرار دادند و بازنشستگان را نردباتی برای رسیدن به آن!!
کم کم این افراد و گروه های متفاوت مذکور با اغراض و ماهیت های مختلف فکری و جناحی و سیاسی و ستادی و معروفیت و محبوبیت!! در فضای مجازی برای خود جایگاه خاصی را متصّور و با توهم قدرت به ان تکیه زدند!!
مطالبات صنفی بازنشستگان در گذر حیات تا ممات !! خش دوم
حال دیگر به قضایا حرفه ای نگاه می کردند و با تشکیل حیاط خلوت ها و رایزنی با یکدیگر و گاهی براه انداختن جنگ زرگری و گماردن افرادی با سلاح قلم و نویسندگی!!بگونه ای تشکیلاتی و سازماندهی شده!!در صدد برامدند تا سکانداری قطار مطالبه گری را کاملا در اختیار گرفته ،و ضمن تشکیل گروه هایی با عناوین مثلا صنفی!و دعوت از فعالان!!دهان منتقدان را ببندند و به همین هم اکتفا نکردند و با رفتن به پی وی ها برعلیه افرادی که قصد شفاف سازی و روشنگری را دارند با قدرت تمام دست به تخریب زدند!!! و مدتی مانند گذشته بازنشستگان را سرگرم و سرکار قرار دهند!!خواهران و برادران عزیز و بزرگوار، همه می دانیم که ناامیدی و یأس مخصوصأ در حوزه صنفی و آن هم برای احقاق حقوق قانونی و به محاق رفته گناه نابخشودنی در نزد پروردگار بوده و است.
اما همانقدر که ناامیدی و یاس گناه کبیره است!وعده و وعید و در باغ سبز نشان دادن!! وپیمودن راه ها و شیوه های کسل کننده و نخ نما شده هم برای اغفال بازنشستگان و موجه نشان دادن خود هم، گناه کمی نیست!!شفاف نبودن و فعالیت های همراه با شائبه و ابهام هم گناه کمی نیست!! تشکیل همایش های دور همی!برای تحکیم خطوط فکری و انحصاری در اوردن فعالیت صنفی و از سویی دیگر خود را قیم همه بازنشستگان هم گناه کمی نیست!!شاید این سوال مطرح شود که با این توضیحات راهکار چیست؟و نقشه راه چگونه باید ترسیم شود.والبته سوال منطقی و معقولی است. به نظر می رسد در وحله اول باید اراده ای شکل گیرد تا این مسیر مطالبه گری هموار گردد! لذا باید برای این فعالیت های گذشته! یک اسیب شناسی جدی و کارشناسانه صورت پذیرد،نقاط ضعف و قدرت مورد بررسی و واکاوی قرار گیرد.و نکته بعدی از کارشناسان خبره و کارآمد دعوت شود و پیشنهاد های انان مورد بررسی قرار گیرد و از راهکار های ارزشمند آنان استفاده و بهره مند شد،از سایر اصناف که در فعالیت های خود موفق بودند و از تجارب خوبی بهره مند هستند نیز استفاده کرد،نکته مهم دیگر این که دیگر نباید به افرادی که کارنامه مورد قبولی ندارند اجازه جولان داد،باید این قیومیت و انحصار طلبی ازمیان برداشته شود و خواهد شد و باید فضا را برای ورود افراد نو اندیش و توانا و تازه نفس ومتعهد و دلسوز گشود.متاسفانه عملکرد گذشته موجب دلسردی و ناامیدی بازنشستگان شده است که امیدوارم با توجه به موارد مذکور و با تغییرات اساسی و بنیادی و ایجاد تحولی جدید با رویکرد همدلی و مشارکت همه دلسوزان واقعی بازنشستگان در حوزه صنفی،شاهد تبلور و شگوفایی و در نهایت رسیدن به حقوق قانونی خود باشیم.
ان الله لایغیر مابقوم حتی یغیروا ما بانفسهم
سیدمحمدمهدی – ارسالی : نصراله خلیلی