بای ذنب قتلت
بسم الله الرحمن الرحیم .
«بِاَیِّ ذَنبٍ قُتِلَت»
ضمن محکوم کردن وتقبیح حادثه مدرسه ای درغرب تهران ؛یادآوری به آنان که در صفحات مجازی خود با عنوان نظریه پردازی و یا روزنوشت سعی دارند تا همه را از خواب غفلت بیدار کنند . گویا اتفاق عظیمی در جامعه انجام شده است، آنان که خبر ندارند که اگر مشکلات خانوادگی را جار زدن مشکل حل نخواهد شد بلکه انفکاک و جدایی بین اعضای خانواده روز به روز بیشتر خواهد شد .
در اینجا لازم است عرض کنم که قانون شکنی در هرجا نامتعارف است و باید از مبادی قانونی جلو آن گرفته شود و با قانون شکنان برخورد قانونی صورت گیرد اما نه به این معنا که هرکس ودر هر جا داد بزند که برای یک قانون شکن همه جامعه باید مجازات شوند و برای یک مدرسه ،چوب حراج به زحمات همه مدیران و مدارس زده شود .اما امروزه متأسفانه گویا همه بسیج شده اند تا مدرسه و معلم را متهم کنند . مگر نه این است که آموزش و پرورش فراسازمانی است که گستردگی آن همه خانواده‌ها را در بر می گیرد . حدود یک میلیون معلم و ۱۲ میلیون دانش‌آموز هر ساله بسیاری از آموخته های زندگی اجتماعی خود را از مدرسه فرا می‌گیرند و پا به عرصه وجود می گذارند . مگر نه این است که همه ما در شعائر دینی مان معلمی را شغل انبیا دانسته و جایگاه آن را بزرگترین و بالاترین منزلت اجتماعی می دانیم . مگر نه این است که هر ساله صدها هزار نفر از پزشکان، مهندسان، حقوقدانان و متخصصان جامعه از آموزش و پرورش پا به عرصه دانشگاه‌ها ومشاغل اجتماعی می‌گذارند . مگر نه این است که امروزه همه سیاستمداران و برنامه ریزان جامعه از آموزش و پرورش و از آموخته های معلم و مدرسه به جایی رسیده اند و بر مسند قدرت تکیه زده اند . پس همه ما وامدار مدرسه و معلمیم .
اماچه شده است که امروز انگشت همه اتهام های رسانه‌های داخلی و خارجی ،روزنامه‌ها ،جراید و شبکه‌های اجتماعی مدرسه و معلم را هدف گرفته‌اند . ذوق کاریکاتوریست‌ها و شاعران مجازی وگاها واقعی جامعه گل کرده و با طراحی و اشعار خود معلم و مدرسه را آماج حملات خود قرار داده اند و معلم بی مدافع را روز بروز از شأن و جایگاه شغلی خود دلسرد و دل سردتر می کنند .
اماسوال این است که پس از این چند روزبحرانی هجوم به حریم مدرسه ومعلم ،چرا سیاستمداران و مدافعین حریم مدرسه و معلم لال مونی گرفته اند و از حقوق تضییع شده مدرسه و معلم دفاع نمی کنند . مگر آنان نمی دانند که در مدرسه بسیاری از دانش آموزان بی سرپرست و بدسرپرست نابهنجار و دانش آموزان خانواده های بزهکار در کنار هم تحصیل می‌کنند و مدرسه، مدیر و معلم تلاش می کنند تا در طول سال تحصیلی دانش آموزان را با روح و روانی آرام آموزش دهند . مگر آنان نمی دانند که حقوق معلم مکفی نیازهای روزمره زندگی او نیست و این معلم است که هم در مدرسه پیامبرگونه آموزش می‌دهد و هم در جامعه برای تامین هزینه‌های زندگی خود گاها درچندین شغل فعالیت می کند و تلاش می کند تا هزینه های زندگی خود را با شغل های متفاوت جبران نماید . اگرچه که نمایندگان و سخنگوی دولت در رسانه ها اعلام می نماید که معلمان و حقوق آنها اضافه است و هر چه به آنها بدهیم باز می گویند کم است . مگراینان قبول ندارند آموزش و پرورش سرمایه‌گذاری اجتماعی بلند مدت است .
و اما دولت عزیز و وزیر محترم شما هم در برابر آموزش و پرورش و فرزندان این جامعه مسئولیدو بدانید که اگر امروز در یک منطقه کوچک آسیبی به نام آزار جنسی به دانش آموزان ظاهر شده است این موضوع تنها متوجه مدرسه و معلم نیست چرا که هم شما و هم خانواده ها مسئولید.آیا شما قبلا کالبدشکافی نموده اید که این دانش آموزان در زمینه های تربیتی و اخلاقی چه معضلات و مشکلاتی را پشت سر گذاشته‌اند . آیا شما درطول سال به مدارس سرزده اید که ببینید بخش اعظمی از دانش آموزان ما دانش آموزان بی سرپرست ، بدسرپرست، دانش‌آموزان کار و آسیب‌زا هستند. آیا شما در طول سال که مدیر و معلم مدرسه بسیاری از این نابسامانی ها را سامان داده و دانش آموزان را به کلاس درس بازگردانده اند حضور داشته‌اید ؟ آیا برای این معضلات هزینه هایی را در نظر گرفته اید ؟ آیاباخودفکرکرده اید که برخی از مدارس ما از کمترین امکانات آموزشی و تربیتی در طول سال برخوردارنیستند ؟ آیاباخودفکرکرده ایدکه مشاورین ما در همه مدارس حضور دارند؟ آن جایی که باید مشاور حضور داشته باشد جای آن به شدت خالی است و اگر هم هست آیا وزارت آموزش و پرورش برنامه های جامعه مشاوره و منشور حقوق معلم و دانش آموزی را برای آنان تعریف کرده است ؟
مسلماً خیر چرا که همه وزرای آموزش و پرورش تاکنون فقط به فکر تامین حقوق مالی و نه معنوی معلم بوده اند و همان اندک حقوق را هم نتوانسته اند از دولت مطالبه نمایند چرا که بسیاری از مطالبات فرهنگیان دو یا چند سال است که هنوز پرداخت نشده است . آن وقت ما از معلم و مدرسه انتظار شاهکارهای خارق العاده داریم در صورتی که با وجودهمه کاستی ها واقعا این اتفاق هم توسط مدارس و معلمان می افتد . هنگامی که سالانه ده ها هزار نفر از دانش آموزان مادر جشنواره‌های بین‌المللی رتبه کسب می کنند و صدها هزار نفر از آنها درکنکور دانشگاه هاپذیرفته می شوند و در رشته های خوب پزشکی، پیراپزشکی و علوم انسانی تحصیل می کنند. اگرنگوییدکه آنها خودملاشده اند!!!
سالانه ده‌ها زنگ زنگ ایثار،زنگ سلامت،زنگ هوای پاک،زنگ شیرو... در مدارس ما توسط رئیس جمهور محترم و وزرا و مسئولین به صدا در می آید اما آیا تنها صدای این زنگ ها کفایت می کند .کاش برای بخش هایی از این زنگ ها، هزینه ها و سرانه های در نظر گرفته می شد تا دانش آموزان معنای واقعی نشاط و شادابی را در مدرسه فرا گیرند .
اما این بار روی سخنم با وزیر محترم آموزش و پرورش است :
جناب وزیرمحترم؛باید متذکرشوم که آموزش وپرورش به منزله یک نهاد تربیتی فراگیر که گستره سنی پیش دبستانی تا پایان تحصیلات متوسطه را در بر می گیرد نقش تعیین کننده ای در آموزش شهروندی وفرهنگ سازی کودکان ونوجوانان ایفا می نمایدومدرسه مکان مقدس تعلیم وتربیت این عزیزان است. بهترین فرصتها ومهمترین دوره های رشد و تحول آدمی در همین دوران مدرسه است که می توان متناسب با هر دوره تحصیلی وبا عنایت به ویژگی های روانی، سنی وعاطفی دانش آموزان برنامه های خاص آموزشی وپرورشی در جهت تربیت شهروند سالم، توانمند ومسئولیت پذیر به منظور رشد وتقویت فرهنگ بهره وری در جامعه ترتیب داد وآنان را برای پذیرش نقش شهروندی در جامعه آماده ساخت.ازاین روباید همواره حریم مدرسه ومعلم حفظ شودکه تاکنون نشده است.آنجایی که درطول سال بارها وبارها حریم مدرسه ومعلم موردتهاجم والدین ودانش آموزان قرارمی گیرد وگاها معلمان عزیزی دراین راه فدامی شوند اما دررسانه ها نامی از آنان برده نمی شود ودرهفته ای که متبرک به نام مقدس معلم است فقط ذکرنام این هفته به نام معلم کفایت نمی کند می بایست لااقل درحدکارگران که قشرعزیزوزحمتکشی هستند معلمان هم موردتوجه قرارمی گرفتند ولی دراین چندسال نه تنهابه معلم ومعلمی توجه نشده بلکه قداست آن هرروزشکسته وشکسته ترشده است تا آنجا که ما دیگرمعلم نمونه کشوری نداریم ومعلمان حتی از دیداربارهبری فرزانه ورئیس جمهوردرهفته معلم محروم شده اند.چرا که مبادا از حقوق تضییع شده خوددراین سال ها حرفی بگویند واگر اعتصاب واعتراضی کنند به شدت مطرود ومجازات می شوندوباید بگویم که این بارهم نتوانستید حرمت مدرسه و معلم را حفظ کنید و به جای اینکه کاریکاتوریست ها ،شاعران و صاحبان رسانه ها را دعوت می کردید و انگشت اتهامی که آنها در تصاویر و طرح‌های خود به سمت آموزش و پرورش و مدرسه کشیده‌اند را متوجه خودشان می کردید تا ذات نایافته از هستی بخش شان را بیدار سازد که مدرسه مکان مقدسی است و باید حرمت آن حفظ شود تا به جای ذره خالی لیوان بخش پرآن را مشاهده می‌کردند و مدرسه و معلم را آماج حملات و توهین های ناروای خود قرار نمی دادند .به آنان می گفتید که مدیر و معلم در طول سال با نبود سرانه های آموزشی مدرسه هارا به بهترین شکل اداره می کنند وهزاران نفرازاین دانش آموزان نابهنجار را تربیت کرده و آنان را به زندگی اجتماعی برمی گردانند .به آنان می‌گفتید که مدرسه و معلم یک تنه ،جلوبسیاری از اعتیاد ها، نابسامانی‌ها ، نابهنجاری ها ومفاسداجتماعی را گرفته و نسل کودک، نوجوان و جوان ما را آموزش داده وبا تعالیم انسانی واسلامی آشنا می سازند.به آنان می‌گفتیدکجا بودید زمانی که اصلاً توجهی به سرانه های آموزشی و در نظر گرفتن بخشی از هزینه ها ی بودجه برای تعلیم و تربیت دانش‌آموزان می شد؟به آنان می‌گفتید که زمانی که مدیر ،معلم و مدرسه شما را به کمک فرامی خواندند تا از طرح‌ها و افکارتان برای بسیج جامعه برای کمک به مدرسه بهره بگیریدومدارس تخریبی رابهسازی ویا نوسازی کنیدکجا بودید؟به آنان می‌گفتید زمانی که ده‌ها سازمان هم ردیف وموازی باآموزش و پرورش بودجه آموزشی وتربیتی می‌گرفتند اما در عمل کار خاصی انجام نمی‌دادند و آموزش و پرورش یک تنه تعلیم وتر بیت فرزندان شما را برعهده می‌گرفت کجا بودید؟به آنان می‌گفتید زمانی که قرار بود نمایندگان خانه ملت سرانه‌ هایی برای مدرسه و دانش آموز در نظر بگیرند اما بسیاری از آنان این سرانه ها را هزینه های اضافی می دانستند کجا بودید؟به آنان می گفتید زمانی که قرار بود طرح رتبه‌بندی معلمان اجرا شود ولی به علت بار مالی منتفی گردید شما کجا بودید ؟
به صاحبان رسانه ها بگوید چرا این همه با معلم و مدرسه دشمنی می کنند و به کدامین گناه معلم و مدرسه را مؤاخذه می کنند. آیا از عواقب آن آگاهندکه هر روز صبح ،افکار نادرست خود را در قالب کاریکاتور و یا شعر و غیره در شبکه های اجتماعی و رسانه ها پخش می نمایند.آیا شما به مدارس سرزده اید تا ببینید بخش اعظمی از دانش آموزان ما دانش آموزان بی سرپرست، بدسرپرست ،دانش‌آموزان کار ووالدین بزهکارو آسیب‌زا هستند ؟
امابه صاحبان رسانه هاباید بگویم اگر قبول دارید که ندارید!!! که معلمان هادیان و راهنمایان جامعه هستند پس باید از این افکار و برخوردهای ناشایست خود دست برداشته و به سوی دفاع از حقوق مدرسه و معلم گام بردارید . چرا که معروف است که حرمت امامزاده را متولی آن نگه می دارد و هنگامی که جامعه به طور اعم و رسانه ها به طور اخص حرمتی برای معلم و مدرسه قائل نیستند فردا چه انتظاری از راهنمایی و هدایت درست آنان دارید . پس هنوز که دیر نشده است با توبه و انابه از درگاه الهی ازین کرده خود پشیمان و از مدرسه و معلم دلجویی نموده و حرمت آنان را با کمپین های دفاع از حقوق مدرسه و معلم به این عزیزان کم ادعا بازگردانید و تلاش نمایید تا در عمل مدافع حقوق مدرسه و معلم باشیم . چرا که معلمان همواره مظلوم ترین و کم ادعا ترین قشر جامعه ی ما بوده و بدون هیچ چشم داشتی چراغ راه میلیون‌ها انسان در طول تاریخ فرهنگ و ادب جامعه ما بوده اند .
در پایان از همه معلمانی یاد می‌کنیم که جان خود را در طریق تعلیم و تربیت فدا نموده و با نثار خون خویش هدایتگر نسل نوجوان و جوان جامعه ما شدندوجاودانه ازاین عالم پرکشیدند وخدایی شدند و از صاحبان رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی می خواهم تا همواره پاسداشت و حافظ حقوق مدرسه و معلم باشند چرا که همه ما وامدار حقوق معلم هستیم .
و آخَرُ دَعَوَانا اَنِ الحَمدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمین .
ح. ر. دوازدهم اردیبهشت ماه 1397