روز پنج شنبه خبری بدین شرح منتشر شد : "مدیرکل دفتر برنامه و بودجه وزارت آموزش و پرورش مطرح کرد:شرایط افزایش حقوق معلمان با استقرار نظام جدید پرداخت

 براساس این طرح ضوابط پرداخت حقوق در آموزش و پرورش با سایر دستگاه‌ها متفاوت بوده و براساس شایستگی‌ها، ویژگی‌های هر مقطع تحصیلی و معلمان است.براساس بودجه سال ۹۶، حقوق فرهنگیان در سال آینده ۱۰ درصد افزایش می‌یابد اما با استقرار نظام جدید پرداخت حقوق به طور میانگین 500 تا 700 هزار تومان به حقوق فرهنگیان اضافه خواهد شد تا آنها نیز مانند سایر دستگاه‌ها شوند"

متن خبر در ظاهر ایجاد تغییری در میزان دریافتی معلمان و نزدیک کردن آن به حقوق سایر ارگانهای دولتی است.

اما بادقت که بخوانید در واقع بازی جدیدی است که همچنان به تبعیض میان معلمان و سایر کارکنان دولت دامن می زند.

در هیچکدام از ارگان ها و نهادهای دولتی حقوق کارکنان به اندازه آموزش و پرورش پایین نیست و فاصله با خط فقر،چنین زیاد و نمایان نمی باشد. همچنین سایر کارمندان از مزایای شغلی همچون حق ایاب و ذهاب،حق مسکن،حق ماموریت،دریافت هدایا و عیدانه های مناسبتی و ...نیز بهره مندند که البته از این فاکتورها در آ.پ خبری نیست.

در هیچ کجا کارکنان برای گرفتن حقوق ماهیانه خود،تحت ارزشیابی و شرط و شروط عجیب و غریب قرار نمی گیرند.

اما ظاهرا معلمان حتی برای دریافت همین حقوق ناچیز هم باید فیلترهای متعدد را گذرانده و سپس مستحق یک میانگین یک میلیون و دویست هزار تومانی باشند.

از سویی حق همترازی با هیات علمی برداشته می شود و از سویی توقعات نابجایی از معلم برای انجام کارهای پژوهشی دانشگاهی و اجبار به انجام آن برای دریافت یا حفظ حقوق وجود دارد.

در اینکه آیا پژوهشگری جزو سرفصلهای شغل معلمی است جای بحث بسیار است.اما پژوهش دانشگاهی حتی اگر وظیفه معلم باشد که نیست،شروط و امکانات اولیه ای نیاز دارد که از آن جمله اختصاص بودجه های پژوهشی و فرصت های مطالعاتی است که البته هیچ جایگاه روشن و درستی در آموزش و پرورش کشور برای آن تعریف نشده است

اکنون مساله این است که آیا می توان برای کارکنان یک وزارت خانه که به کار تمام وقت و در شرایط اغلب نامساعد مشغولند و از بسیاری از مزایایی که پایین ترین رده های شغلی سایر ارگانها از آن بهره مندند،محروم می شوند،جهت دریافت حداقل ها نیز شرط و شروط تعیین کرد؟!

و آیا چنین شرایطی را می توان همسازی سازی یا برقراری عدالت یا احقاق حقوق معلمان نامید؟!

و آیا تا کنون به اندازه ای که بر پرداخت های حداقلی و اولیه به معلمان، در رسانه ها پرداخته اند و کار تبلیغاتی روی آن شده است،واقعا معیشت معلمان تغییر کرده است؟

هرچند که این شیوه چندسالی است عملا اجرایی شده و تا کنون صدای اعتراض ما به جایی نرسیده است ولی باید پیش از فراگیرتر شدن و تثبیت این روش نادرست، فکری اساسی برای آن کرد.

با این نحوه پرداخت و برخوردهای غیرکارشناسی و غیرمنصفانه،نه تنها هر سال قدرت خرید و توان اقتصادی فرهنگیان کاهش یافته بلکه اعتبار و شان انسانی آنان نیز در جامعه بسیار خدشه دار شده به نحوی که برخی تصور می کنند معلمان قشری زیاده خواه هستند که به حق خود قانع نمی باشند.

هر بار اعتراضی به شرایط فرهنگی و معیشتی می کنیم در نهایت به نظر می رسد باید خطاب به مدیران گفت:

مرا به خیر تو امید نیست،شر مرسان.

تذکر:با توجه به اتمام قرارداد سایت وکیل ملت با سامانه"خبر پو"از فرهنگیان عزیز درخواست می شود از این پس برای دریافت آخرین اخبار فرهنگیان مستقیما به سایت وکیل ملت مراجعه و آخرین اخبار این حوزه را دریافت نمایند.